вяроўчына

вяроўчына, -ы ж. разм.

Кусок, обрывок верёвки.

Доўгая палатняная кашуля са зборкамі на грудзях, падпяразаная простаю пяньковай вяроўчынай, палатняныя запыленыя штаны і лапці, звычайныя вераўчаныя лапці. Броўка. Адзін з іх (бацінкаў) зеўраў спераду ладнаватай дзіркай, прасіў есці, і, каб не адвалілася дзе падэшва, Вадзім змушаны быў замотваць насок вяроўчынай. Рыбак. Той (Пётрык), здаецца, за апошні час схуднелы ды прыгорблены ў кажушку, падперазаны вяроўчынай, за якую былі заткнуты рукаўкі, азірнуўся... Далідовіч.